W tych dniach nasze myśli, uczucia, wyobraźnia biegną na cmentarz, do ukwieconych i oświetlonych zniczami grobów naszych bliskich. Tyle tam znaków miłości! Przychodzimy na miejsce doczesnego spoczynku naszych najbliższych, z którymi łączą nas więzy przekraczające granice czasu i przestrzeni. Oni są w naszych myślach, są więc bardzo blisko. Budzą wspomnienia, łzy wzruszenia i radość daru ich osoby dla nas. A gdy człowiek dochodzi już do pewnych lat, to zauważa, że więcej jego bliskich jest już po tamtej stronie czasu niż tu, na ziemi.

Mówimy: Ziemia – ojczyzna ludzi. To prawda. Ziemia przygarnia ludzi i dosłownie wchłania ich w siebie. Jesteśmy ziemianami. Ale nasze myśli i pragnienia wybiegają ku niebu. Niebo nie jest jakąś jednostką geograficzną, choć, owszem, wskazujemy je w górze. To inny wyjątkowy stan. Zapewnia go Pan Bóg – Stworzyciel nieba i ziemi. Jest to Boża propozycja na wieczność. Ale jeśli chcesz pójść do nieba, musisz żyć według pewnych prawideł, musisz mieć niejako Boże spojrzenie na życie i świat. Naucza tego i przypomina nam te Boże zasady Jezus Chrystus. Tylko tak wygląda droga do nieba, gdzie staniemy sam na sam przed obliczem Bożym.

Te niezwykłe rzeczy przybliża nam cmentarz. Następuje tu jakby nowa kwalifikacja, nowe patrzenie. Człowiek zyskuje nowe oczy, otrzymuje nowe światło. To objawienie Bożej prawdy o życiu, której wierzący musi mieć pełną świadomość.

Uroczystość Wszystkich Świętych oraz Dzień Zaduszny są zatem wspaniałą okazją zarówno do modlitwy za naszych drogich zmarłych, jak i dla pomyślenia kategoriami wieczności, nowego pozagrobowego życia. Do tego prowadzi nas także piękno cmentarzy, które niczym świątynia uobecnia Tego, który jest Panem świata.

Chrześcijańska kultura cmentarza powinna mocno opierać się na darze modlitwy dla tych, którzy jej bardzo oczekują. Tym darem są: Msza św., pacierze, odpusty, pokuta i jałmużna. To najpiękniejszy prezent dla tych, których nie ma już wśród nas, pokazanie im, że ich kochamy i chcemy ich największego dobra.

„Boże, miłosierny Panie, daj duszom sług i służebnic Twoich miejsce w niebie, błogosławiony pokój i jasność Twojego światła.

Panie, wysłuchaj łaskawie naszych modlitw za dusze sług i służebnic Twoich, za które się modlimy, prosząc, abyś je przyjął do społeczności swoich Świętych.

Spraw, prosimy Cię, Panie, aby dusze sług i służebnic Twoich, oczyszczone ze swoich win, otrzymały przebaczenie i wieczny odpoczynek” (akty strzeliste za zmarłych).