Jednym z najbardziej chyba uradowanych po spotkaniu z Papieżem w archikatedrze był ks. Jan Sikorski. - Kiedy Papież mówił o potrzebie adoracji Najświętszego Sakramentu, pomyślałem sobie: Ojej! Zupełnie jakby był w mojej parafii, gdzie od 20 lat trwa nieustająca, całodobowa adoracja Najświętszego Sakramentu. Słowa Papieża będą na pewno wielkim umocnieniem dla moich parafian - podkreśla proboszcz parafii św. Józefa na Kole.

Rosną dobre pragnienia

Również zadowolony był o. Dariusz Kowalczyk: - Z każdym słowem Papieża czułem, że rosną we mnie dobre pragnienia, szczególnie pogłębionej modlitwy - mówi. Dodaje, że poczuł się umocniony w wierze i zachęcony do tego, aby po prostu być dobrym kapłanem.
Ks. prał. Józef Górzyński, wykładowca liturgiki i proboszcz parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na Wrzecionie: - To wszystko, o czym mówił Papież, jakkolwiek samo w sobie nie jest niczym nowym, przywołane w tym miejscu i w tej sytuacji ma ogromne znaczenie.
Przemówienie Papieża, wielokrotnie przerywane oklaskami, było bardzo głębokie. - Tekst tego przemówienia powinien stać się obowiązkową lekturą kapłanów i alumnów przygotowujących się do kapłaństwa. Słowa Papieża powinny mieć jakieś codzienne odniesienia do naszych rachunków sumienia i naszej stałej formacji - stwierdził w wypowiedzi dla KAI ks. Wacław Depo, rektor seminarium duchownego w Radomiu.

Unikajcie akcyjności

W pierwszej części Papież mówił o istocie sakramentu kapłaństwa: „Poprzez liturgiczny znak nałożenia rąk w obrzędzie święceń Chrystus wziął was w swoją szczególną opiekę. Jesteście ukryci w jego dłoniach i w Jego Sercu. Zanurzcie się w Jego miłość i oddajcie Mu waszą!”.
- Papież przypomniał nam jaka jest natura naszego kapłaństwa. I to jest rzecz absolutnie fundamentalna, cała reszta jest wtórna. Nasze powołanie jest wyznaczone przez Chrystusa, a nie przez świat - zaznacza ks. Józef Górzyński. Dodaje, że zadania stojące przed kapłanami są tak ogromne, że nie można ich oprzeć na sobie, tylko na Chrystusie.
Ks. Górzyński zwraca także uwagę na słowa Papieża: „Nie ulegajmy pokusie pośpiechu, a czas oddany Chrystusowi w cichej, osobistej modlitwie niech nie wydaje się czasem straconym. To właśnie wtedy rodzą się najwspanialsze owoce duszpasterskiej posługi”. - Od wieków jest napięcie między akcją a kontemplacją. Ale te dwie rzeczy muszą znaleźć w życiu równowagę. Bo inaczej może grozić nam pokusa, żeby wypełnić swoje powołanie poprzez działanie. Tymczasem modlitwa i regularne stawanie przed Panem jest absolutnie nieodzowne - podkreśla ks. Górzyński. Jego zdaniem, akcyjność bardzo grozi dzisiejszym kapłanom. - Bo świat zwykle to najbardziej ocenia. Oczekuje głębi, ale ocenia zewnętrzne działania.
Również o. Kowalczyk zwraca uwagę na ten wątek w przemówieniu Papieża. - Łatwo ulec pokusie pośpiechu, odkładając modlitwę na lepsze czasy. Papież wzywa nas, kapłanów, do bycia kontemplatywnym w działaniu. Ale odpowiedź na to wezwanie wymaga wiary. Bo często z powodu braku wiary w moc modlitwy duchowni z tej modlitwy rezygnują - mówi o. Kowalczyk.

Lustracja i misje

Wiele kontrowersji w przemówieniu Papieża wzbudził fragment mówiący o tym, że trzeba unikać aroganckiej pozy sędziów minionych pokoleń. A także, że potrzeba pokornej szczerości, by nie negować grzechów przeszłości, ale też nie rzucać lekkomyślnie oskarżeń bez rzeczywistych dowodów. Czy Papież nawiązywał do naszych sporów o lustracji?
- Nie wykluczam tego, ale raczej myślę, że chodziło mu o coś więcej. O kwestię odnoszenia się do historii i Tradycji przez duże T. Przez wiele lat robiono krzywdę reformie soborowej. Próbowano ją przedstawić jako porządkowanie bałaganu zrobionego przez poprzedników. To głupie rozumowanie. Bo jeśli dokonujemy np. reformy ustaleń Soboru Trydenckiego, to wcale nie znaczy, że ten Sobór podjął złe uchwały. W tamtym czasie być może były one najlepsze z możliwych. Ale dzisiaj one wymagają innego spojrzenia - tłumaczy ks. Górzyński.
Zdaniem o. Kowalczyka Papież jest świadom naszego problemu rozliczenia z komunizmem. - Ale trudno tu wyciągać jakieś zbyt daleko idące wnioski, że Papież jest za lub przeciw lustracji. Podał po prostu ogólną zasadę. Wskazał na napięcie pomiędzy dążeniem do ustalenia obiektywnej prawdy, a niejednokrotnie skomplikowanymi okolicznościami obiektywnymi, socjologicznymi, psychologicznymi - mówi o. Kowalczyk.
„Kapłani polscy, nie bójcie się opuścić wasz bezpieczny i znany świat, by służyć tam, gdzie brak kapłanów i gdzie wasza wielkoduszność przyniesie wielokrotne owoce” - mówił Benedykt XVI pod koniec swojego przemówienia.
- To bardzo ważne i celne słowa - komentuje o. Kowalczyk. - Oczywiście jak się popatrzy na potrzeby Kościoła w Polsce, to u nas też ciągle brak jest kapłanów. Ja sam, w swojej prowincji zakonnej, potrzebowałbym jeszcze co najmniej kilku uformowanych, mocnych kapłanów. Z drugiej jednak strony trzeba być otwartym na cały Kościół i świat. I dostrzegać to, że gdzie indziej są o wiele większe potrzeby niż u nas. Patrzę na to z wiarą. Jeżeli wyślę jakiegoś kapłana np. do Chin czy do Afryki, to Bóg to wynagrodzi i przyśle kolejne powołania.