Niedzielę Dobrego Pasterza (29 kwietnia 2007 r., w Godzinie Miłosierdzia) w 91. roku życia, 62. roku kapłaństwa (święcenia przyjął 29 lipca 1945 r. z rąk bp. Karola Radońskiego) i 54. roku biskupstwa (został konsekrowany 24 marca 1963 r.) odszedł do Pana abp prof. dr hab. Kazimierz Majdański. Odszedł w dniu, gdy jego diecezjanie modlili się o spełnienie woli Bożej. W prośbie do archidiecezjan abp Zygmunt Kamiński napisał: „W związku z poważnym stanem zdrowia ks. abp. Kazimierza Majdańskiego, mojego czcigodnego poprzednika i wieloletniego Pasterza Kościoła nad Odrą i Bałtykiem, którego osobiście bardzo cenię i darzę niezwykłym szacunkiem, proszę wszystkich wiernych o modlitwę w jego intencji o powrót do zdrowia”. Odszedł w dniu bardzo symbolicznym dla niego - dniu uratowania go z gehenny obozu koncentracyjnego w Dachau za sprawą św. Józefa, któremu 22 kwietnia polscy duchowni, tam więzieni, złożyli Akt Zawierzenia.

Obóz

W Dachau (Arcybiskup był osadzony 14 grudnia 1940 r.), nosząc numer obozowy 22829, został skierowany na przełomie lat 1942/43, wraz z grupą innych duchownych polskich, do stacji doświadczalnej, gdzie poddano go pseudonaukowym badaniom. Tylko cudem przeżył. Dlatego cała jego posługa kapłańska i biskupia oscylowała wokół życia - tego największego daru, jaki mamy. Wynikało to także z atmosfery jego rodzinnego domu. Przyszedł na świat (1 marca 1916 r. w Małgowie, ziemi kaliskiej) jako trzynaste, najmłodsze dziecko, Józefa i Rozalii z domu Mielczarek. W domu rodzinnym poznał dobrze ważność atmosfery rodzinnej w wychowaniu dziecka.

Studia nad Rodziną

Stąd też jako biskup pomocniczy włocławski (19 listopada 1962 r. papież Jan XXIII mianował go biskupem pomocniczym we Włocławku, konsekracja odbyła się we włocławskiej katedrze 24 marca 1963 r.) w 1973 r. zorganizował samodzielny Zakład Teologii Praktycznej - Studia nad Rodziną. W 30. rocznicę (czyli 29 kwietnia 1975 r.) ponownego narodzenia się bp. Kazimierza Majdańskiego (dzień 29 kwietnia 1945 r. stał się drugim życiem dla arcybiskupa) został on zarządzeniem Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki zatwierdzony (28 października 1982 r. nastąpiło otwarcie Domu Instytutu Studiów nad Rodziną w Łomiankach). Kontynuował swoje dzieło również jako biskup szczecińsko-kamieński (1 marca 1979 - 25 marca 1992 r.). Obecnie Instytut Studiów nad Rodziną działa w ramach Wydziału Teologicznego UKSW. Również w Szczecinie w roku akademickim 2006/07 powstał kierunek Studiów nad Rodziną na Wydziale Teologicznym US, jako kontynuacja powstałego jeszcze w 1979 r. ISnR.
Idąc w duchu obrony życia i rodziny pod patronatem „Caritas” powstał ośrodek św. Brata Alberta w Szczecinie dla młodzieży męskiej. Poza tym Dom Samotnej Matki w Karwowie i w Szczecinie przy ul. Wielkopolskiej 32. Duszpasterstwo rodzin i obrony życia stało się programem „życia i miłości”, ogłoszonego w dzień Zesłania Ducha Świętego i Matki Kościoła 1986 r. Przyczyniło się ono m.in. do powstania, ruchu „Miłosierni wobec najmniejszych”, którego widocznym owocem było wotum życia, daru dla Papieża z 11 czerwca 1987 r. - 234 uratowane życia najmniejszym, nienarodzonym. Pobyt Papieża w Szczecinie przebiegał pod hasłem małżeństwa i rodziny. Założył również pierwszą w świecie (11 października 1986 r.) Wspólnotę Świętej Rodziny - Pia unio Sanctae Familiae. Wyróżnieniem dla Księdza Biskupa z pewnością był fakt mianowania go 19 stycznia 1980 r. wiceprzewodniczącym i sekretarzem Papieskiego Komitetu Rodziny, a potem 6 sierpnia 1981 r. członkiem Prezydium Papieskiej Rady ds. Rodziny. W Prezydium bp Majdański reprezentował Europę.

Diecezja

Bp Majdański w 13-letniej posłudze w diecezji szczecińsko-kamieńskiej ustanowił 11 dekanatów, erygował 74 parafie i 2 sanktuaria maryjne (Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny - Matki Bożej Fatimskiej w Szczecinie i Nadodrzańskiej Królowej Pokoju w Siekierkach) oraz wyświęcił 191 kapłanów diecezjalnych. Powołał do istnienia Wspólnotę Sióstr Uczennic Krzyża oraz sprowadził do Szczecina siostry karmelitanki - Mniszki Bose Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, a także inne zakony: franciszkański, dominikański i redemptorystów. Ponadto zostały także założone domy zgromadzeń: Misjonarek Miłości m. Teresy z Kalkuty i Małych Sióstr Jezusa Karola de Foucauld. Ksiądz Biskup dokonał konsekracji katedry pw. św. Jakuba Apostoła, poświęcił Diecezjalny Dom Rekolekcyjny oraz dom i kaplicę „Opus Dei” - pierwsze w Polsce. Powołał również do działania nowe struktury diecezjalne: Kapitułę Kolegiacką w Kamieniu Pomorskim, Sąd Biskupi i Diecezjalną Radę Duszpasterską. Za Jego rządów zaczął działać Szczeciński Klub Katolików. Ksiądz Biskup powołał do życia wydawnictwo „Ottonianum”, dwutygodnik katolicki „Kościół nad Odrą i Bałtykiem” (przekształcony z czasopisma „Wczoraj i dziś”) oraz rozgłośnię katolicką Radia „As”, a w pomieszczeniach kościoła św. Wojciecha w Szczecinie została otwarta Diecezjalna księgarnia św. Ottona.
W okresie rządów diecezję 3-krotnie nawiedziła Matka Boga w swym Jasnogórskim Wizerunku (1982, 1983 i 1990/91 r.). Szczególnym wyrazem formowania diecezji był obchodzony, w dniach 20-23 czerwca 1985 r. jubileusz 40-lecia ustanowienia administracji kościelnej na Ziemiach Zachodnich i Północnych. W ramach uroczystości obradowała w budującym się seminarium duchownym przy ul. Papieża Pawła VI w Szczecinie 207. Konferencja Plenarna Episkopatu Polski.

Mecenas

Jan Antoni Kłys, pierwszy redaktor naszego dwutygodnika, wspomina, że Ksiądz Arcybiskup był wspaniałym mecenasem kultury i mistrzem formuły uroczystej, a także wizjonerem poczynań duszpasterskich. Praca ta miała wymiar długofalowy. Wynikało to z jego syntetycznego oglądu rzeczywistości.
Dla Biskupa ważnym wyzwaniem była budowa własnego seminarium duchownego. Wiedział, że było to dzieło bardzo trudne. Jak sam wspominał, jego przyjaciel bp Wilhelm Pluta mówił mi, że komuniści nie pozwolą na budowę w Szczecinie seminarium. Gdy się zgodzą komuniści w Warszawie, to się nie zgodzą komuniści w Moskwie. Jednakże determinacja i stanowczość została uwieńczona erygowaniem Wyższego Seminarium Duchownego w Szczecinie 24 marca 1981 r. Biskup 27 czerwca 1991 r. powołał również do istnienia w Szczecinie, przy ul. Orawskiej 3, Diecezjalny Ośrodek Wychowawczy (Niższe Seminarium Duchowne).
Biskup jako profesor nie wyobrażał sobie, by w Szczecinie nie było uniwersytetu. I na tym polu jego troska przyniosła wspaniały owoc. W październiku 1985 r. rozpoczął on swoją działalność. Były rektor US prof. Tadeusz Wierzbicki, wyrażając wdzięczność Księdzu Arcybiskupowi za te zabiegi, powiedział, że: „kształcenie 40 tys. studentów dla Pomorza to wielka sprawa”. Dzisiaj w ramach US studiuje 37 tys. osób. oraz działa Wydział Teologiczny liczący 926 studentów. A bp Majdański 3 października 1992 r. otrzymał pierwszy, w młodych dziejach tej uczelni, doktorat honoris causa.
Wizyta Jana Pawła II w Szczecinie była największym wydarzeniem w dziejach Pomorza. Biskup wręcz nalegał na Papieża Jana Pawła II o pielgrzymkę do Szczecina, mówiąc: „Ojciec Święty powinien być w Szczecinie, bo inaczej obciąży to moje sumienie. A gdy Papież zapytał, czy nie będzie przeszkód - odpowiedziałem, że nie będzie. I przyjechał”. Była to tym bardziej ważna wizyta, że słowa Papieża w tym miejscu miały rangę europejską. Papież - jak wspominał bp Majdański - wiedział: „co znaczy Szczecin, co znaczy Odra i co znaczą porty szczecińskie. Dlatego tak mocno zagrzmiał: Wieje wiatr, wiatr od naszego morza”.
Nie obyło się bez trudnych chwil, które zdominowane zostały przez zmiany społeczno-polityczne. Strajki Sierpnia ’80, dzięki zabiegom Księdza Biskupa zostały zakończone podpisaniem 30 sierpnia porozumień stoczniowców z władzami, dzięki którym mógł powstać NSZZ „Solidarność”. Zarówno w tę, jak i w rocznicę wydarzeń grudnia 1970 r. były odprawiane Msze św. Wielką troską duszpasterską otoczył Ksiądz Biskup również strajkujących stoczniowców i pracowników zajezdni WPKM w trudnych dniach 1988 r. W czasie stanu wojennego - zgodnie z wolą Biskupa - Kościół otoczył opieką duchową i charytatywną internowanych, uwięzionych oraz ich rodziny. Księża biskupi sami odwiedzali internowanych w Goleniowie i Wierzchowie. Powołany został Biskupi Komitet Społeczno-Charytatywny. W rozmowie z wojewodą szczecińskim Stanisławem Malcem mówił: „Nie może już więcej lać się polska krew, tak jak lała się podczas wojny”. Miał odwagę rozmawiać z wojewodą, ministrami. Pełnił rolę mediatora i proponował rozwiązania na przyszłość.
Kazimierz Drzazga, były związkowiec, powiedział: „W Szczecinie ukazała się gazeta „Jedność” i to stąd szło wołanie o jedność w Ojczyźnie. Stąd też Biskup 17 grudnia 1989 r. wołał: „Niech moja ojczyzna nie będzie skłócona, niech nasza ojczyzna nie będzie skłócona... bo to jest nie tylko przeciw nam, ale przeciw Bogu”.

Wielki człowiek

Bp Majdański był wielkim patriotą. Jak wspomina prof. Kazimierz Kozłowski: „Był to Szczeciński mąż stanu wymiaru europejskiego. Szlachetny i mądry człowiek. Badał przeszłość Szczecina i Pomorza, szczególnie źródła od XI do XIII wieku. Poszukując w ten sposób związku tych ziem z Polską i Kościołem. Jest również symbolem i odniesieniem moralnym dla tej pomorskiej społeczności”.
Rada Miasta Szczecina nadała mu honorowe obywatelstwo. To samo uczyniła Rada Miasta Stargardu Szczecińskiego i Polic. A za zasługi pojednania polsko-niemieckiego został odznaczony Orderem Wielkim Niemieckiego Krzyża Zasługi z Gwiazdą przyznanym przez prezydenta RFN Richarda von Weizsäcker. Ksiądz Biskup jest pierwszym Polakiem, który otrzymał tak wysokie odznaczenie. Za całokształt zasług 11 listopada 2006 r. otrzymał w pałacu prezydenckim z rąk prezydenta Rzeczypospolitej prof. Lecha Kaczyńskiego najwyższe i najstarsze Polskie odznaczenie - Order Orła Białego.
Kazimierz Majdański był człowiekiem służącym prawdzie. Wiedział, że służąc prawdzie, służy wolności, wyzwoleniu człowieka i narodów, służy życiu. W ostatnich słowach, przekazując słowa przebaczenia i wdzięczności kapłanom i wiernym Pomorza, prosił: „Dbajcie o Pomorze, dbajcie o ujście Odry, dbajcie o porty na północy Polski”.
Msza św. pogrzebowa odbyła się 5 maja o godz. 14 w bazylice katedralnej w Szczecinie i 7 maja br. o godz. 14 w kościele parafialnym pw. św. Małgorzaty w Łomiankach, ul. Warszawska 121. Ksiądz Arcybiskup został pochowany w kaplicy Wspólnoty Świętej Rodziny przy Instytucie Studiów nad Rodziną w Łomiankach.