Wigilijny wieczór dla wielu ludzi stanowi najbardziej wzruszającą chwilę w roku. To wieczór szczególnie oczekiwany przez dzieci. Do dziś pamiętam rodzinny dom, przedwigilijną atmosferę, wypatrywanie pierwszej gwiazdki i oczekiwanie na św. Mikołaja. Prezenty były różne, zależnie od możliwości finansowych rodziców. Już po świętach w szkole dzieliliśmy się świątecznymi wrażeniami. Powojenne czasy, w których przyszło mi spędzać dzieciństwo, nie były łatwe, ale św. Mikołaj nie zapominał o nikim i chociaż skromny podarek dostał każdy. Przecież w dniu Narodzenia Pana Jezusa wszyscy powinni się weselić. Minęło wiele lat, zmieniły się czasy, systemy, warunki życia, a często także ludzie i ich sposób patrzenia na świat. Obecnie, chociaż wydaje się to nieprawdopodobne, pojawiły się w społeczeństwie dzieci niechciane, zagubione w tłumie i zapomniane przez biologicznych rodziców pochłoniętych własnym biznesem. Pojawiły się dzieci, które w dzień wigilijny na próżno wyglądać będą św. Mikołaja, a wymarzone prezenty, nawet te najdrobniejsze zobaczą tylko w snach. Czy tak być musi, co my, dorośli, możemy zrobić, aby chociaż w tym jednym, jedynym dniu w roku zagościł na dziecięcych twarzyczkach uśmiech. Ciekawą i godną naśladowania inicjatywę zaproponowała już po raz drugi Caritas Archidiecezji Wrocławskiej. Dwadzieścia istniejących na terenie archidiecezji Parafialnych Zespołów Caritas w pierwszą niedzielę Adwentu rozprowadzi wśród wiernych 1000 ozdobnych pudełek na prezenty dla najuboższych dzieci. Pudełka te po wypełnieniu przez życzliwych ludzi podarkami, w drugą niedzielę Adwentu wrócą do zespołów Caritas, które po dokładnym rozeznaniu środowiskowym przekażą je w imieniu św. Mikołaja dzieciom najbardziej biednym i często zapomnianym. Jest to już druga tego typu akcja wrocławskiej Caritas, ubiegłoroczna spotkała się z wielkim zainteresowaniem parafian, a radość obdarowanych dzieci nie miała granic. Pomysłów na czyjeś szczęście może być bardzo wiele, ważne jest jedno, aby dzisiejsze społeczeństwo uświadomiło sobie, że dziecko jest największym skarbem, a radość i uśmiech dziecka także naszym szczęściem.